maandag 23 november 2015

Ik, 8 jaar "ouder": een bekentenis.

Acht jaar en drie dagen terug in de tijd werd ik ouder. 
Na negenendertig weken misselijk en dik zijn kwam er een kindje uit mijn buik. Nou ja, niet zo van *plop*, maar hoe dan ook.. hij kwam eruit.

Als een grijze kikker legde ze het kindje op mijn buik.
Wat is het? Een jongetje.
Onze zoon.
En wij werden herboren als vader en moeder.
We waren opeens met zijn vijven.

De verwarring! Hoe moet dat!

Nu, acht jaar later: mijn persoonlijke ouderschapsbibliografie.
Dit is hoe ik ouder wil zijn.
Wat was het moeilijk mezelf uit te vinden.
Wat een gedoe voor ons als geliefden van tien jaar elkaar daarin te blijven vinden.

Als ik terugkijk denk ik... wat zonde! Ik kan het nu beter.
Dat is waarschijnlijk niet waar.
Maar als ik denk aan morgen, volgend jaar, over tien jaar...
dan slaat de huiver me om het hart.
En dan lijkt gisteren zoveel... zekerder.

Misschien heb ik daarom nu de behoefte mezelf te bekennen.
Dit is wat ik wél weet over hoe ik ouder wil zijn. Dit weet ik. Maar heel veel over hoe moet het morgen weer moet? Nee, geen idee.

Dit is wat ik nu denk te weten, geloven, willen.

Zo ben ik. Van binnen en van buiten.

Soms denk ik: waarom weet, gelooft, wil niet iederéén dit? Soms voelt het zo als vechten tegen de bierkaai. Dat iedereen het zelf moet uitzoeken. Het wiel opnieuw uitvinden, uitgeput, alleen, en onder streng controlerend toezicht van het consternatiebureau. Waarom doen we het niet samen? Zou dat niet makkelijker zijn? Het samen uitzoeken?

Maar dit. Zo doe ik. Hoop ik. Probeer ik. Begin ik maar eens met dat te delen. Mijn idee, wens, visie.

1. Aletha Solter: Tears and Tantrums, 1998.
In 2004 gaf dit boek mij voor het eerst het idee, dat zelfs ík een kind zou kunnen grootbrengen. En zie, drie jaar later...

2. Patricia Druckerman: Bringing up Bébé, 2012.
Dit boek kwam na onze jaren van gebroken nachten, helaas. Ik wou dat ik het had gelezen voor ze er waren, onze beide nachtbrekertjes. Ik denk dat het ons vele goede slaapnachten op had kunnen leveren. En de daarbij passende betere humeuren. Jammer. Voor ons, dan. Misschien voor jullie op tijd?

3. Carolyn Webster Stratton: The Incredible Years, 1992. 
Hij wilde spelen! Met mij! En ik... ik wist niet hoe. Of tenminste, dat wat ik wist - spelletjes als Memory, met regels, die ik kende en hem moest leren - vond ik niet leuk. Ik vond dat saai en stom. En al dat "nee" zeggen - ik moest iets met grenzen. Wat nu? Dit boek vond ik na uitgebreid Googlen en rondleeszoeken, pas in 2012. Wat Carolyn Webster Stratton schreef, klikte en werkte voor mij.

4. Elaine Faber en Adèle Mazlish: "How2talktokids", 198?
Ik wilde dat hij met ons leuke buurjongetje zou spelen. En dat ik met diens moeder, onze leuke buurvrouw, kon praten. Dat we niet steeds zouden hoeven scheidsrechteren. Over je schouder "samen spelen samen delen" roepen hielp niet, dat had ik al vaak genoeg gezien. Elaine Faber en Adèle Mazlish delen in "How to talk, so kids will listen" alternatieven. En inderdaad: vaak leuk gespeeld, de jongens.

En nu ben ik stiekem wel benieuwd naar jou...

PS: als je een van deze boeken wilt lezen, denk eerst aan de bibliotheek. Je spaart het milieu en je portemonnee. Heeft de bieb ze niet (of wil je geen lid worden), denk dan eens aan tweedehands.

Nederlandse boeken vind je op Marktplaats of www.boekwinkeltjes.nl.

Engelstalige boeken zijn tweedehands helemaal spotgoedkoop te krijgen, bv. http://www.abebooks.co.uk/. Zelfs inclusief verzendkosten.

Mocht je toch voor nieuw gaan: overweeg mijn winkeltje op Youbedo. Ik heb de titels er vast voor je klaargezet. De prijs is hetzelfde als bij bv. Bol.com. Ik verdien er niet aan, maar met je aankoop steun je wel The Ocean Cleanup: mijn favoriete goede doel tegen plastic soep. 

donderdag 12 november 2015

KOM - wat ís het (niet)?

Als ik mensen vertel over KOM, willen ze weten wat het is. Vaak vragen ze "is het net zoiets als...
  • Reiki
  • Yoga Nidra
  • Slaapyoga
  • Meditatie
  • Handoplegging
  • Healing
  • Reading
  • Bowen therapie
  • Craniosacraal therapie
  • Ostheopathie
  • Haptonomie
  • nog iets anders?"

Het korte antwoord is natuurlijk: KOM en ervaar.

Maar er is ook een langer antwoord mogelijk... daar maak ik hier mee een begin.

Tijdens een KOM sessie pas ik Deep Field Relaxation™ toe.

Dat is een gelegenheid om een zeer diepe ontspanning (weer) te ervaren. Daarin lijkt het vooral op Yoga Nidra en de meeste therapiëen uit het bovenstaande lijstje.

En nee: het is geen therapie. Deep Field Relaxation™ is een manier om die ontspanning te bereiken. Sommige mensen zoeken zo'n ontspanning door naar muziek te luisteren, naar de sauna te gaan, te mediteren, te sporten - hardlopen -, door te drinken (alcohol) of te roken (tabak, marihuana, waterpijp).

In tegenstelling met vooral de laatste soorten roes uit dat lijstje, is Deep Field Relaxation™ er niet op gericht dat je uitspacet. Deep Field Relaxation™ bied je de kans je wakker te ontspannen - in vriendelijk maar volledig gewaarzijn van alle aangename en onaangename sensaties die het leven in een mensenlichaam met zich meebrengt. KOM is dan ook niet verslavend - het is een ervaring die zichzelf bij herhaling steeds meer overbodig maakt. Omdat je hem integreert in je dagelijks doen en laten.

Deze ontspanning kun je ook ervaren in bijvoorbeeld meditatie of met ademhalingsoefeningen. Maar wat meditatie moeilijk kan maken, is de vele vormen met specifieke instructies. Je moet zitten in een bepaalde houding, op een bepaald tijdstip, gedurende een bepaalde tijd, op een bepaalde plek... zo vaak per dag, week, maand of jaar... Wel dit denken of doen, niet dit... een mantra gebruiken of bepaalde kleding... er zijn allerlei vereisten. Bij Deep Field Relaxation™ is dit niet het geval. Er is de uitnodiging te gaan liggen en het je gemakkelijk te maken. Je kunt daarbij kussens en dekens gebruiken - maar het hoeft niet. En als je liever wilt zitten mag dat.

Mijn intentie met KOM is, je deze soort trance eens op simpele wijze te laten ervaren. Je kunt het dan zelf gemakkelijker oproepen - en herkennen - om te profiteren van wat deze stroom, deze toestand jou te bieden heeft.

Je kunt naar KOM komen zónder een (bepaald) probleem te hebben. Je kunt komen omdat je nieuwsgierig bent, omdat je iets méér wilt, iets anders, zonder vooraf te weten wat. Of zomaar. Omdat je er zin in hebt. Daarin wijkt het weer af van therapie.

Een ander verschil, is dat er bij Deep Field Relaxation™ geen vooraf bepaalde "goede" of "foute" ervaring is. Dit geldt zowel voor degene die de sessie organiseert en begeleidt, als voor degenen die deelnemen. Bij therapiëen, zoals Bowen, craniosacraal, ostheopathie, werkt de behandelaar met een bepaald beeld, met bepaalde kennis, over wat er waar mis kan zijn bij de klant, en welke behandeling daar dan bij hoort. Dit vergt een continue mentale activiteit van de behandelaar. Bij KOM is dit niet het geval. De begeleider staat ook open, en heeft geen vooropgesteld beeld van wat er goed is of fout, en hoe dat zou moeten/kunnen veranderen. De begeleider bewaakt met name de vorm van de sessie (het proces) en daarin de veiligheid van de deelnemers.

Dus nee: de begeleider  hoeft niet te weten wat er is. Waarom je komt. Waar het stokt. Waar het pijn doet. Of misschien heb je geen probleem maar ben je nieuwsgierig. Je hoeft geen probleem te hebben. Of te weten wat je probleem is. Jij niet. En ik niet. Kennis speelt geen rol. Het gaat om onze aanwezigheid. Alle aanwezigen zijn daarin gelijkwaardig. KOM is een gedeelde ervaring. Ik ben net zo nieuwsgierig als jij, naar wat zich aandient. Of het alleen jeuk aan mijn neus is, of een regenboog tegen de grijze lucht in de ondergaande zon, juist als wij onze ogen weer opendoen.

Deze soort ontspanning geeft ruimte aan het zelfhelend vermogen van je lichaam, geest, ziel, universum, levensenergie, Qi, chi, prana, god, liefde, of hoe je het noemen wilt, hoe het voor jou klopt, om vrij in jou te stromen. Om jou te helen. Om jou moeiteloos terug te laten vallen in de perfecte staat die er in jou altijd is.

En ja: Deep Field Relaxation™ werkt met zachtaardige aanraking. Daarin lijkt het op Reiki, handoplegging, Bowen therapie, craniosacraal en ostheopatie. De aanraking maakt het makkelijker om diepe ontspanning te bereiken.

Deep Field Relaxation™ is een manier om te ervaren hoe het is. Alles. Jij, je leven, de wereld. Het licht, het donker. Hoe het nu is. En daarin vertrouwen te hebben. Zelfs geloof. Zodat je je kan openen voor wat er is, hoe bijzonder, hoe wonderlijk, en hoeveel.

Wat Deep Field Relaxation™ uniek maakt, is de gelegenheid deze ervaring met een kleine groep anderen te delen. Daarin lijkt het op een yoga- of meditatieles. Maar het verschil daarmee is, dat je niets hoeft - behalve te gaan liggen op een mat en je te laten instoppen onder een deken. Er is geen les, je hoeft niets te leren, niets te doen. Je kunt het niet fout doen. Je hebt je ogen dicht, er is geen vergelijking met anderen, geen competitie. Alleen samen zijn en - misschien - elkaar versterken in de ervaring.

Een ander essentieel verschil met een les als yoga of meditatie, is dat KOM een begeleide gelegenheid tot uitwisselen achteraf biedt - voor wie dit wil. Je mag alles ook voor jezelf houden - dat is 100% OK. Het proces van verwoorden, zoeken naar woorden, de klanken van een stem die verwoordt, het horen van die klanken en woorden, het bijwonen van dat proces - dat scheppen, dat putten - hoe dat gaat en dat het er mag zijn - geeft ruimte. Levensruimte. Ruimte voor meer, ander, vers, eigen leven. Ruimte voor levensenergie. Ruimte om te onderzoeken, te ontdekken hoe die stroomt.

Het verwoorden, het luisteren, de aandacht, zonder oordeel, nodigt uit. Om andere, nieuwe, verse gedachten, ervaringen, zienswijzen, geluiden en signalen waar te nemen en te manifesteren. Om het wonder van het leven te ervaren en te delen. Waar het schuurt, waar het bloeit, waar het sterft, waar het groeit.

Omdat ik zelf nog bezig ben me Deep Field Relaxation™ eigen te maken (ik volgde de Foundations Course) geeft het me veel plezier een stapje in dit proces met jou te delen.

KOM maar! Of niet natuurlijk. Want het is goed mogelijk dat je zo'n soort ruimte, rust en flow op je eigen manier al ervaart. En daar ben ik blij om : ).

Vrijdag 20 november, van 20.00 - 22.00, in Amstelveen.
Zie www.spellfinder.nl.

Meer over Deep Field Relaxation ook over de oprichters Clif (RIP) en Galina Sanderson en het wereldwijde practitioners netwerk hier.

Galina houdt zich nu vooral bezig met (helende) muziek en zang: Flowing Voice (linkt naar Instagram).

Update juli 2022: ik verzorg nog steeds individuele en groepsgewijze DFR sessies op verzoek. Kan ook op afstand. Neem contact op als je interesse hebt, ik heb ook CD's met de speciale muziek (voor wie nog een CD speler heeft hihi). Het beluisteren van de muziek, in rust of tijdens andere bezigheden, heeft ook een interessant persoonlijk effect.

dinsdag 10 november 2015

Adem - een onderzoek in 20 vragen

Adem in.
Je adem is lucht die stroomt. Zuurstof, koolstof en wat watermoleculen in gasvorm gaan je neusgaten binnen.

1. Wat kun je bemerken?
2. Waar is het bovenste puntje van je longen? Hoe hoog? Meer voor of achterin je romp?
3. Waar raakt de stroom moleculen je neusgaten, de binnenkant van je neus, en verder?
4. Welke weg volgt ze?
5. Wat is het hoogste punt van de stroom? Waar voel je dat?
6. Waar verandert ze van richting - van omhoog je neus in, naar beneden?
7. Waar voel je haar passeren?
8. Maakt de lucht geluid bij het stromen? Of niet?
9. Waar zetten je longen uit, in welke richting?
10. Naar beneden, boven, voor, achter, opzij, links rechts?
11. Hoelang blijft ze stromen?

Hé. Een adempauze.

12. Wat als je adem stagneert? Waar zijn die moleculen dan allemaal?
13. Hoe lang blijven ze daar? Wat zouden ze daar doen?
14. Word je elders in je lichaam dingen gewaar?
15. Wanneer draait het om en verlaat een stroom gasvormige moleculen je lichaam?

En je ademt uit.

16. Bemerk, hoe moleculen naar buiten stromen. Waar passeren ze?
17. Wanneer is dat af?
Het kán weer: een adempauze.
18. Hoe lang duurt het en wanneer stagneert het?
19. Hoe lang duurt het moment tussen de teugen?
20. Wanneer is het echt helemaal klaar en begint de volgende ademteug?

vrijdag 6 november 2015

Wat kan ik voor u inschenken?

Het is aan ons misschien niet te zien. Zoals we gedrieëen binnenkomen. Nieuwsgierig het interieur monsteren. Leuke banken. Welke tafel zullen we?

Hè lekker, even zitten. Voor het eerst gewoon als mezelf. Zonder andere agenda. Zonder nadenken over speelafspraakjes en sporthaal- en brenglogistiek. Mét twee leuke vrouwen. Samen wat drinken. Of eten. Maar vooral, elkaar eens rustig spreken. Gezellig. Zonder op je woorden te hoeven letten. Schunnige of ruwe taal, cynisme, roddelen: dat allemaal lekker over de tong mogen laten gaan. Heerlijk.

Eindelijk.

Het is lang geleden. Veel te lang. Het een spontane actie. Gelukt! Even ontsnapt. Pfoe! We hebben een holletje in de tijd en ruimte weten te ontdekken. Een rustig grotje. Met gedempt licht, gedempt gepraat en getinkel, misschien een muziekje op de achtergrond.

Dit holletje is van ons. Van Ons. Níet van jou.

We weten niet zo goed waar te beginnen dus we praten druk. Door elkaar. Er is zo véél dat we willen bespreken. Er zijn zo veel opgespaarde leuke gedachten. Dingetjes waarbij we aan de ander dachten. Dat zou leuk zijn voor haar, of wat zou zij daarvan vinden? Hoe zou zij dat doen?

"Goedenavond. Wat kan ik voor u inschenken?"

Jong, blond. Tussen de achttien en 25, schat ik, niet ouder. Misschien is het haar bijbaantje tijdens de studie, of een tussenjaar na haar eindexamen. Of nog anders. Druk met haar toekomst, wat zal ze gaan doen, hoe leuk is die jongen, weet ik veel. Brengt ze haar was nog thuis? Dat zou ik wel weer willen weten.

Ze wijst op de kaart. Met 80 soorten bier. 100.000 soorten wijn. Bij wijze van spreken dan. En ze wil erover vertellen. En dat we een goede keuze maken. Een volledige keuze. Dat we eerst alles overwegen, wat ze aanbieden. Wij willen wel iets erbij, olijfjes ofzo? Nou... dan moeten we eerst de hapjes kaart bekijken. Want daar staat van alles op. Willen we geen bruschetta, bijvoorbeeld?

Pfff.. nee! Je stoort! Ga weg! Twee bier, een rode wijn, olijfjes, en opzouten! We komen hier niet voor jou maar voor elkaar!


Verder was het heel gezellig. Lekker, ook. Maar liefste jonge serveerster met beste bedoelingen... éven aanvoelen. Nu. Even. Niet. Snap dat dan!

zondag 1 november 2015

Ontpoppen - BAM

Je doet het niet alleen.

No man is an island.

Maar toch... heb je eindelijk een begin van een idee hoe jíj het wilt doen. Van wat bij jou past. Wat jouw manier is. Your way, enzo.

Begin je daar nét woorden voor te vinden. Het begin van woorden. Fluisterend, hakkelend, zoekend, tastend. Met veel stiltes en euhhhh.

Maar je bent er klaar voor. Om het uit te proberen. Om het te dóen. Te delen.

En dan...

BAM.

Meteen een horde. G**V**D****!!

Als je niet zo in-en-in teleurgesteld was, zou je het uitschreeuwen. Dat zou misschien ook beter zijn. Meteen korte metten met degene die het waagt... de manier waarop die... het feit dat... maar daar heb je nou net de kracht ff niet voor. Kwetsbaar, is wat je bent. Van je kleine teennageltje tot het bovenste puntje van je hoogst uitstekende hoofdhaar.

Je weet nu niet, dat dit meteen de ergste horde is. De grootste. De enige, eigenlijk. Dat het hierna alleen maar makkelijk wordt.

Je denkt: als het NU AL zo moeilijk is... ik ben nog niet eens goed begonnen!

Het is je partner (oef). Of je moeder (oeioeioei). Een buurman (pijnlijk!). Of een vriendin - een héle goede. Dacht je. Of iemand die bij jullie op kraamvisite is. En die zelf niks doorheeft en niet dénkt aan vertrekken. Of in de supermarkt. Terwijl jij door de taaie spinnenwebben in je hersens ploegt op zoek naar wat je nog meer nodig had behalve poedermelk (het vak "één keer goed bijslapen" is altijd leeg), vangen de ogen van degene de jouwe. Of in de bus. Wachtend op je beurt bij de bakker. In het park - de speeltuin... het koffietentje dat voor je ouder was altijd zo leuk was!!! Is in een oogwenk totaal veranderd in een wespennest!!!! Waar je nooit meer voet wilt zetten ! (x25).

Ze hoeven niet eens iets te zeggen. Eén enkele blik kan genoeg zijn. Een wenkbrauw die een fractie van een micrometer omhooggaat. Een begin van een frons. Een minder of, door duivels begeesterden, zelfs meer demonstratief hoofdschudden.

En dan.

Crushed is je kiemende helemaal nieuwe zelfbewustzijn als ouder. VERPLETTERD.

Je krimpt ineen. Verschrompelt als een slak onder het kleinste korreltje zout. Natuurlijk heeft een slak ook pijn! Dat weet je nu.

Dus, denk eraan, lieve partner, vreemdeling op straat -

Hier is een kwetsbare ouder aan het ontkiemen.

Iets anders dan OPEN luisteren, hulp, steun, mededogen en respect misstaat volledig. Graaf. Graaf dieper. Voel de donzige haartjes van een kitten in je neus. Hoor het spinnen van een poes, warm op je schoot. De wind van het voor het eerst fietsen door je haar. Nee? Lukt niet? Toch echt niet? Nog steeds haast en alles beter weten?

Verberg je. Achter de volgende stelling in de supermarkt, een boom in de speeltuin, in je telefoon. Vlug! Laat niets blijken! Bel desnoods je moeder of iemand op wie je boos was!

Al is het maar voor het kindje!!


Namens iedereen die probeert tegen de bierkaai empathisch om te gaan met zichzelf en degenen in hun zorg: bedankt.