Supernova

Ik wil iets.
Ik ben ergens op uit - wat werkt?
Vasthouden, puzzelen -

puzzelen.


Ben ik iets verloren?
Iets, van waarde.
Van mezelf.
Ik mis het.
Al weet ik niet
waar het is.

Schatgraven
met verbeelding
in mijn herinneringen.

Puzzelen
Het kan nooit meer worden
hoe het was.
Maar ik wil het weten
de weg
die we aflegden
welke keuzes we maakten
welke afslagen we namen
en waarom
broodkruimels
de terugweg
wie heeft ze gegeten?

Een groet voor de vogels
de egels
hun kindskinderen
hun overgrootouders.

Straal harder.
Het is koud buiten,
tussen jou en mij,
tussenin.

Steeds meer ruimte.
Uitdijende sterrestelsels.
Straal harder om
elkaar te kunnen zien.
Straal verder
tot je ontploft.

BOEM!

Supernova.

Je hoeft niet naar mijn begrafenis

Ik ben al naar jou toegekomen.
Ik ben al bij jou.
Dichterbij dan ooit.

Verwachtingen - een tunnel.

Een gapende kloof - ertussenin.

Stralen, zelf stralen
Zodat je te zien bent
aan de overkant.
Aan de andere kant.

Ieder deel van een melkwegstelstelstreng.
De ruimte tussenin telt,
maakt dat we kunnen zijn wie we zijn.
En hard stralen - om elkaar te kunnen zien.
Straal harder.

Puzzelstukjes -
hoe we in elkaar pasten, ooit.
Toen...
en toen...
wat er toen gebeurde -
en waarom.

Puzzelen hoe het was.
Om te stralen,
te belichten,
de afstand

uitdijend


tussen





jou








en














mij.

Ik ben er nog.
En jij?