Het weekend was er zo-een vol stortregens geweest - de herfst was officieel nog niet eens begonnen. Maandags had ik steeds kortsluiting als ik onze SMAKRIK espressomachine aanzette... zou het aan het apparaat liggen? Of verborg de plint een probleem elders, iets engs en duurs met water en electrische leidingen? Even rekenen, wanneer zijn we hier komen wonen? Vier en half jaar geleden... het apparaat heeft nog garantie (woohoo!).
Dinsdag had ik nog drie keer geprobeerd of hij het inmiddels weer deed - en even zo vaak de aardlekschakelaar weer omgezet. Op mijn buik voor de plint gaan liggen, die voorzichtig losklikken, in het duister turen en voelen, op zoek naar nattigheid. Natte contactdozen ofzo... nee. Alles droog. Zo had ik genoeg moed en aanleiding verzameld om de servicelijn van de fabriek te bellen. Een half uur van belcomputers, irritante wachtdeuntjes later: ik het serienummer van onze Smakrik niet paraat... zoek dat eerst maar op mevrouw. Maar ik heb net... en nu... OK. Ophangen. Grrr... Zoeken zoeken en nu (na ophangen) natuurlijk wel vlug gevonden... Nieuwe ronde van deuntjes en bandjes: en ja! Een afspraak. Maar: de monteur kan pas v o l g e n d e w e e k v r i j d a g komen. Bijna twee weken zonder espresso!! Aaargh... dat is slikken.
 |
| Uitgerekend op die espressoloze vrijdag zag ik deze cartoon op LinkedIn... pfff... |
Ik zei nog tegen mezelf: het is het rituéél waaraan ik zo gewend ben. Dat waren een paar knorrige en nog steeds regenachtige dagen... lieve vriendinnen nodigden me bij hen op de koffie... maar dat was toch niet hetzelfde als thuis...
 |
| Zielig en stil apparaat zonder blije lichtjes en "wrrrrrr" zoemtrillen bij het doorlopen. |
Ik moest me over iets heen zetten, maar stapte toen toch maar de natuurwinkel om de hoek binnen op zoek naar oploskoffie. Simon Lévelt, het klonk best wel sjiek. Maar thuis bleek het toch echt oploskoffie; met zo'n scherp randje. Na twee kopjes puur kwam ik op het idee er geschuimde melk van de Aerocino bij te doen.. Hè hè. Het scherpe randje was eraf en het werd - met een ander ritueel - weer ouderwets genieten ("je bent thuis... waar je Douwe Egberts drinkt").
Anderhalve week later bleek de monteur het euvel te kunnen verhelpen. O, een kapot boilertje mevrouw. Gewoon slijtage. Opluchting! Niet voor niks gebeld - en er bleek geen ernstiger defect in onze electrische installatie verborgen.
Maar oef... nederige ervaring: ik ben dus Echt Wel Verslaafd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Wat leuk dat je helemaal naar beneden bent gescrolled! Deel je reacties hier, top. Lukt het niet? Mail me dan op tess apestaartje doucet punt com =)
Thank you for scrolling all the way down - drop a note to and fellow readers here! If you have troubles, contact me over email tess at doucet dot com.
Or Twitter @spellfinder of course. Love to hear from you <3