Terras. Zon. De wat nors kijkende ober heeft de parasol voor ons ingeklapt en we genieten, uit de wind. Uit mijn shopper zet ik mijn moedermelkpomp op tafel. Op batterijen. En schroef de trechter aan het flesje. Slangetje in de trechter, klaar om te pompen.
Toch wel met enige gêne vis ik mijn linkerborst uit mijn t-shirt en BH. Ik zet de trechtervormige kolf er gauw op. Dat voelt nog een beetje aangekleed. T-shirt en mijn hoodie schuif ik zoveel mogelijk over de trechter. En druk op het “power” knopje. Het “omhoog” knopje bij “vacuum” krijgt ook drie drukjes, want dat is de goede zuigkracht.
Ik kijk om me heen. Het lijkt niet of iemand op het rustige, haast verlaten terras, het in de gaten heeft. Mijn vriendin heeft gezegd dat ze het niet erg vindt. Ik tuur in de drie kantoortorens die voor ons staan. In een van de drie is een vergadering bezig. Geanimeerd, zo te zien; het lijkt niet of iemand naar buiten kijkt. Gelukkig.
“Mensen schijnen zich te ergeren aan vrouwen die in het openbaar borstvoeding geven. Of kolven,” zeg ik tegen mijn vriendin. Zou nú iemand zich ergeren? En komt de bediening nu vaker kijken, of beeld ik me dat in? Het gevraagde glaasje kraanwater wordt in elk geval probleemloos en snel gebracht. Willen ze ons weg hebben? Kan ik niet nalaten me af te vragen. Halsstarrig weiger ik me op te laten jagen. Toch vraag ik me af of ik ongewenst ben met dit gedrag. Of zouden degenen die zich ergeren, vooral de vrouwen zèlf zijn? Die zich gêneren? Of vrezen dat mensen zich aan hun storen?
De opbrengst was ongehinderd hoog: 154cc. Maar ja… mag het?
Lactatievol liefs,
Bertha 154.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Wat leuk dat je helemaal naar beneden bent gescrolled! Deel je reacties hier, top. Lukt het niet? Mail me dan op tess apestaartje doucet punt com =)
Thank you for scrolling all the way down - drop a note to and fellow readers here! If you have troubles, contact me over email tess at doucet dot com.
Or Twitter @spellfinder of course. Love to hear from you <3