Disconnect

Woorden heb ik wel
Maar antwoorden niet
Alles gaat kapot
En ik trek me terug in mijn hoofd
Waar het veilig is
Ongeschonden
Het diepst van mijn gedachten
Zo’n god
Zo alleen
Want nooit
Aanraakbaar

Ik voel mijn hart
De energie daar
Is echt
Maar de wereld
In betonnen hokjes
Achter formulieren en enquêtes
En koude glazen schermen
Voelt doods
Dat kan mijn hart niet aan
Waar is iedereen
Waar is het leven?

In het huis
Zo netjes
Houten vloeren
Licht en warm
Ruim
En iedereen alleen
Alle vier
Eigen schermen
Zo was het, stil
En ik wist niet wat ik moest
doen

In de trein
In de bus
Schijnt de zon
Op mijn gezicht
En ik denk aan het mysterie
Van energie en humeur
Dat te te ontrafelen moet zijn maar
Maken we het dan kapot, misschien?
Moeten we juist weven?

Meer mysterie
Minder woorden
Want alles wat we
“echt weten”
Wat we kunnen meten
Waarover we praten
Meningen vormen
Gaat kapot