De complotstoel

[Dit schreef ik op 31 december 2016, maar ik herken me er nog steeds in... best goed verwoord van mij, toen ;)]

Ohoh.... eerst ging het nog over belemmerende overtuigingen bij mezelf wegruimen - dat klinkt heel daadkrachtig, zo van ik maak een afspraak met een bulldozertje, zoiets als de tandarts, het doet even pijn maar dan: tadaa! All clean, new enlightened *me*! Joepie. Dat wil ik!

Maar dan.. in dezelfde website, of zelfs in hetzelfde artikel, of elders van de hand van dezelfde persoon, of gedeeld door diegene in zijn of haar timeline: "de mainstreammedia". Misschien zelfs wel de afkorting ervan: "MSM". Dan weet je wel hoe laat het is... er wordt uit de doeken gedaan hoe "het" echt zit, heel erg echt, maar dat komt niet echt onder de doeken vandaan, want... vul maar in.

En ja! Dat wil ik weten! Ik WIL weten hoe het echt zit. Want ik kwam hier omdat ik pijn had. Verdriet. Hartzeer. Om de dingen die ik nu zie in de wereld. Ik wil dit verhaal niet, wat ik nu zie. Tegelijk wil ik het begrijpen, of liever nog, een dader, op wie ik me kwaad kan maken, die mijn frustratie en vernietiging kan toewensen. We leven tussen beton en auto's... zelfs planten kunnen we efficiënter in een gebouw telen... zonnepanelen leveren meer op dan een weiland... o nee... dat wil ik niet. Ik WIL een ander verhaal. En ik wil OOK bij mensen horen die een ander verhaal willen. Dat trekt me aan...

... en de mensen in mijn nabijheid heen kijken verstoord op... huh? Tess? Complottheorieën? She's a goner... mijn reputatie naar de maan.

Ik houd ervan. Ik geef het toe. Ik vind het fascinerend. Aliens. Ikzelf als superwezen. In de ban van de ring. Er zijn engelen, of elfen die over ons waken. Die ons helpen. Jezus leeft. Waarom niet? Fantasie is misschien ook wel een superkracht.

Maar het meeste houd ik van de verwarring die complottheorieën veroorzaken. Die verwarring geeft me namelijk vrijheid. Ruimte. Om mijn fantasie de vrije loop te laten. Oh ja! Die pijn waarmee het begon! Ja, daarvoor ben ik dan op de vlucht. Ik geef het toe. So sue me! De (huil)boog kan niet altijd gespannen staan...