Hoe gaat het? Hoe was het op school? Wat is er?
"Gewoon, niks."
Ken je dat? Ik herinner me dit van mezelf. Als kind reageerde ik zo op mijn moeder. Schouderophalen, blik naar de grond, een beetje rechts van waar ik zelf zat of stond.
Het gevoel, dat je een duizendjarige, triljoen keer afgespeelde scene herhaalt. En dat er niets, maar dan ook helemaal niets te vertellen valt. Een oud, verveeld, tot in den treure afgeleefd verhaal. Wat niemand interesseert.
"Gewoon. Niks."
Het gevoel dat je stilstaat. Dat alles in de wereld elders gebeurt. Dat het niet echt is wat je meemaakt. Niet belangrijk. Niet goed. Niet interessant - genoeg. Laat maar. Laat me met rust. Ik wil er niet over praten. Ik wil dat het er niet is.
Ken je dat?
En wat, als je daar eens met verwondering bij stilstond?
"Gewoon. Niks".
Bij jezelf? En je eigen niks?
Omdat je het waard bent - buitengewoon waard.
(En daar hoef je geen shampoo voor te kopen).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Wat leuk dat je helemaal naar beneden bent gescrolled! Deel je reacties hier, top. Lukt het niet? Mail me dan op tess apestaartje doucet punt com =)
Thank you for scrolling all the way down - drop a note to and fellow readers here! If you have troubles, contact me over email tess at doucet dot com.
Or Twitter @spellfinder of course. Love to hear from you <3