"Mevrouw. Mevrouw? Wilt u die flessen neerleggen?"
De kassière, die mijn boodschappen aan het scannen is, heeft zich wat voorovergebogen en haar hoofd naar links gedraaid. Ze probeert de aandacht van de klant aan het begint van de rolband te krijgen, die net drie flessen witte wijn op de band heeft gezet. En blijkbaar gelukt. De klant legt de flessen plat.
"Er zou een bordje aan het begin van de band moeten staan," zeg ik. Het is mij toch wel twee, misschien drie keer gebeurd dat ik míjn flessen wijn - rode - ook rechtop op de band zette. Ik begrijp die klant wel.
"Dat bordje staat er," antwoordt kassière. Helder kijkt ze me vanonder haar witte hoofddoek aan. Prachtige bruine ogen. O, denk ik, onnozel.
"Niemand ziet het," vervolgt ze op mijn vragende blik. Ik dus ook niet.
"Goed dat je het zag en er wat van zei," herstel ik me.
"Het is net autorijden."(Zij weer.) "Je moet overal ogen hebben, en de band loopt gewoon door."
Ik lach, opgelucht dat ik gezien ben. "Mooie vergelijking," zeg ik. Met hernieuwd respect loop ik de supermarkt uit. Autorijden, inderdaad. Wat een baan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Wat leuk dat je helemaal naar beneden bent gescrolled! Deel je reacties hier, top. Lukt het niet? Mail me dan op tess apestaartje doucet punt com =)
Thank you for scrolling all the way down - drop a note to and fellow readers here! If you have troubles, contact me over email tess at doucet dot com.
Or Twitter @spellfinder of course. Love to hear from you <3